Daar sta ik dan tijdens mijn rondje hardlopen. Op een leeg strand voor het strandpaviljoen Heartbreak Hotel op Terschelling.
Het verwondert me dat mijn voeten me juist hier naartoe brengen.
Synchroniciteit tussen gevoel en plek. In de rust, het grijs en de stilte voel ik waar het om gaat. 

Dat mijn volle agenda knelt met waar ik behoefte aan heb. Dat ik aandacht geef aan de verkeerde dingen
en niet bezig ben met waar ik mee bezig wil zijn. Ik hoor het verlangen van de woorden verstilling,
leegte en ruimte in me opkomen. Zodat datgene wat aandacht vraagt het ook mag krijgen.
Met een heel andere energie loop ik verder en zowaar tussen het grijs zie ik een straal van licht...